Makaron spaghetti przed ugotowaniem jest długą, krucha nitką, którą łatwo uszkodzić i złamać tak, jak nastolatki, w okresie dojrzewania, kiedy są szczególnie podatni na zranienie.Po odpowiedniej obróbce termicznej, wystarczająco długim gotowaniu, ten sam kruchy makaron, staje się miękki, elastyczny, nie sposób go złamać, za to łatwo przylega do sosu ale ten nie zmienia jego smaku. Zdobywając elastyczność psychologiczną nastolatki stają się odporne. Kryzysy, trudne emocje i sytuacje ich nie łamią ale uczą. Wiemy jak to osiągnąć 
Prowadzone w naszej fundacji zajęciaTUŻ – Treningu Umiejętności Życiowychmają za zadanie uczyć wrażliwe, kruche nastolatki elastyczności psychologicznej. Dzięki niej potrafią dostosowywać się do środowiska, radzić sobie z trudnościami, pozostając sobą.W komentarzu link z nagraniem wprowadzającym do medytacji i medytacja ucząca, jak stawać się elastycznym jak makaron – miłego słuchania.Już w wakacje w Fundacji ruszą kolejne Treningi Umiejętności Życiowych. Więcej o ich programie, terminach, opłatach, prowadzących wkrótce na naszym profilu Fb i stronie internetowej.
TUŻ – Trening Umiejętności Życiowych.
To nasz autorski projekt, który dzieje się już od 2 tygodni. Z wypiekami na twarzy towarzyszymy nastolatkom w ich treningu. I będziemy wtajemniczać was w jego meandry w kolejnych “odcinkach”.
Ale co to takiego?
Spróbujmy od początku, albo od środka, czyli od najważniejszej w tym wszystkim osoby – nastolatka.
Wielu z nich mówi, że coś ich boli, że cierpią, że świat ich cierpienia nie zauważa. Ten ból może wiązać się z deficytami, brakami, chorobami, ale źródłem tego bólu może być też “świat” – powodujący poczucie samotności, oraz brak świadomości, że “inni mają podobnie”, a raczej poczucie że oni są jacyś “inni, dziwni, wybrakowani”.
Co robić?
Można zmienić nastolatka? Można też zmienić świat, zamiast “leczyć” młodych ludzi?
My, tworząc TUŻ, myślimy o drugiej opcji. Chcemy uczyć młodych, żeby umieli rozumieć swoje potrzeby i emocje i nie pozostawali bierni ale dostosowywali świat tak, by mogli realizować w nim swoje wartości. Nasz program pomaga młodym osobom zabrać głos w swojej sprawie, uczy, jak budować grupy osób wspólnie działających na rzecz wybranych wartości i potrzeb.
W Treningu Umiejętności Życiowych opieramy się na programie rozwijanym w Prosocial Schools. (….) Tworzymy grupy młodych ludzi skarżących się na rozmaite problemy. Zachęcamy ich do ich opisu i wyobrażenia sobie lepszego świata. A następnie zachęcamy do działania w kierunku zmiany.
Nie mamy żadnych recept, żadnych rozwiązań ani pomysłu na zmianę. Nie wiemy, czym będą chcieli się zająć ani w jakim kierunku będą chcieli działać, ani co z tych działań ma wyniknąć.
Program ma na celu stworzenie młodym ludziom możliwości wyrażenia, co ich boli i jakie widzą sposoby rozwiązania tych sytuacji.
To trudne zadanie.
Wymaga “wyjścia z pudełka”, a to niełatwe z uwagi na specyfikę naszych umysłów. Bowiem te, skupione są na tworzeniu czarnych scenariuszy, przewidywaniu katastrof i krytykowaniu rozwiązań. Aby pomóc w “wychodzeniu z pudełka”, w całym procesie towarzyszą nastolatkom facylitatorzy, których celem jest dostarczenie narzędzi psychologicznych do lepszego radzenia sobie. Tę część programu opieramy na modelu DNA-V (…) i uczymy psychologicznej elastyczności. Wspólnie badamy psychologiczne wyzwania związane z uczestnictwem w programie i staramy się pokazać metody wypracowane w ramach kontekstualnego behawioryzmu, pomagające stawić im czoło.
Metody te są uniwersalne i mogą być wykorzystywane przez młode osoby w kontekstach poza programem.
Nauka umiejętności psychologicznych nie ma ich zmieniać ani leczyć. Naszym celem jest nauczyć młodych prowadzić wartościowe życie a może uratować świat.
Obecnie w Fundacji Pscho-Edukacja realizujemy pilotażową edycję TUŻ – Treningu Umiejętności Społecznych. Ze względu na ten pilotaż założyliśmy, że będzie to grupa rozwojowa a nie terapeutyczna. Z tego względu naszą ofertę skierowaliśmy do osób, które nie borykają się z bardziej poważnymi wyzwaniami w swoim życiu, to znaczy:
ze stanami psychicznymi zagrażającymi bezpośrednio ich zdrowiu i życiu (silne zachowania autodestrukcyjne, silne tendencje/próby samobójcze, stany psychotyczne); szczególnie trudna sytuacja rodzinna (aktywna przemoc, uzależnienia w rodzinie, duże trudności bytowe); duże problemy w przeszłości (w tym silnie traumatyczne doświadczenia).
Zrobiliśmy takie założenie, z uwagi na to, że oczywiście młode osoby doświadczające tych wyzwań są zdolne do wzięcia udziału w programie ale trzeba go dostosować do ich potrzeb. Ponad to, ich indywidualne doświadczenia mogą być na tyle odrębne, że mogą powodować trudności w odnalezieniu się w nowej grupie rówieśniczej w trakcie krótkiego programu.
Co się okazało? – Mimo założeń ponad połowa osób uczestniczących w programie ma diagnozy psychiatryczne, orzeczenia lub jest w trakcie farmakoterapii, jednak aktualne nie borykają się z poważnymi wyżej wymienionymi trudnościami.
Pokazało nam to dwie rzeczy.
Po pierwsze wzrasta ilość nastolatków doświadczających problemów natury psychicznej i emocjonalnej.
Po drugie istnieje paląca potrzeba prowadzenia programu takich jak TUŻ, które budując elastyczność psychologiczną młodych ludzi, będą pomagać im rozwiązywać napotykane problemy.
